Kurşun Şiiri - Utku Temizkan

Bakışlarım zamanı deliyor
Yutkunuşumla deliriyor
Nefesimle beliriyorum
Kalemim kağıdı aşıyor
Mürekkeple yaşıyor
Hiçliğin ortasına
Bir anlam yazıyorum

Hisler dürtüler nedir ki
Bir tutam kurşun
Acı çekmek yazımsa
Ukbada dahi beni okusun

Aramakla geçiyor şu ömür
Nihayetinde ne olabilir ki
Hüzün, mutluluğu sömür
Keder, kadere kazın
Renkler ne kadar daha solabilir ki
Bahar yeşili götür
Güneş karanlığı getir
Mehtap kendinde semayı görür
Kış ise aşığıdır belki yazın

Bıraktım usumu, arasın dursun
Mecâli kalmadığında anlar belki
Unuttuğu ebedi dostu kalbi gibi
Zaman okyanuslarda yandı
Mekan hiç olmadı
Renkler açmadı ve solmadı
İç içe kavramlar dışa vursun