Kurguladığım yalan üzerine

Sabah saatleriydi,
kurguladığım bir yalan üzerine çalışıyordum.
Kararlıydım.
Tam da ilk defa kadraja ayak basmıştım.
Bildiğim kentte henüz
bilemediğim bir deri arıyordum,
arıyordum.
Durdum bir baktım
sokağın sonundan bir dev yaklaşıyor,
yaklaştıkça bilhassa elleri,ayakları büyüyor,
gittikçe esmerleşiyordu.
Bu kadını rahat bırakmayacaktım.
Sen dedim;
- daha önce sunta tavanlı bir eve güvenle ayak bastın mı ?
İşte
tam bu anda
sana yalanımı bastım.
Yirmi çatıdan düşüyordun
gördüm,
üstelik birinde ailen vardı birinde bana güveniyordun..
Ah o atladığın çatı,
ah o turkuaz.
Kente afet düşüyor.
Bembeyaz.
Görüyorum.
Karşıda ailen oturuyor,
bir semte en fazla bu kadar kiracı döşeyebiliriz.
Sahi,
ahşaptan yatağın varsa.
Şayet var.
Bana bir birim ayırsana.