Kumsal Şiiri - İlyas Memiş

Gönül aşk sahilinde kabuk tutmaz bir yara.
Kapılmış tuzlu suya, dönüşmüş kumsallara.

Ne güller saçabilmiş rengârenk bahçelerde,
Ne de kavuşabilmiş engin okyanuslara,

Kabarmış zirvelerden esen fırtınalarla,
Dağılmış savruldukça dalgalar yamaçlara,

Ne bahtsız bir zemin ki sahra olmuş sahilde,
Denizin kıyısında hasret duydu sulara.

Yorulmadı her akşam gemiler beklemekten,
Usanmadı bakmaktan her gün puslu dağlara.

Avundu deryaların hasretiyle her mevsim,
Bağlandı her rüzgârın ardındaki bahara.

Geçtiler hududundan ufka yelken açanlar,
Nice serdengeçtiler gömüldü bu mezara.

Mart 2012