Kumdan Kale Şiiri - Ahmet Baştan

surlar yenik
kudretine kalemin...
alnimizda boydan boya
görünmeyen çizgiler...
tam da böylesi severken..,
bir deprem,
onyedi ağustos mu ne..!
yıkıldık ne oluyoruz derken...
umursamadığımız
sessiz gerçeklerin
ilk ve son dokunuşu,
yazdı kaderimizi...
ayak seslerimiz alamadı
yokluktan bizi...
hafif bir rüzgar yıktı
kumdan kalemizi...

sen unut beni..,
yanaklarına dokunduğum
aşk..!
gördüm senin
gerçek yüzünü...
düşerken düşlerime
düşer gibi
sarı vurgun yapraklar...
aynalar kırıldı..,
dört yanımda
demirden parmaklıklar...

(2000- istanbul)