Kulluk Hallerinden Şiiri - Abdullah Toroslu

Sürçer ise kalemim, bakman dostlar kusura!
Belki bir gün size de, gelebilir o sıra.

Ayıplarsa kul kulu, yaşar imiş o şeyi
Madem öyle Müslüman; yapma lütfen şu şeyi!

İşler ise bir kusur, şayet dinde kardeşin;
Gören edip nasihat; tövbe sana kar desin!

Kamil kızmaz katiyen; ama acır mü’mine;
Tutar onun elinden, avdet et der şu dine.

Dua eder her daim, gıyabında o zatın;
Düstur edip siz bunu, duanıza hız katın!

İyilik yap herkese, ama kakma başına!
Zira böyle davranış, gitmez Hakkın hoşuna!

İlan etme hayır’ı, koru onu riyadan!
Yoksa bunu onamaz, asla kat’a yaradan!

Kendin ele yapınca, her daima unut ta;
Ayni şeyi el sana, yaptığında unutma!

Madem kulsun kul gibi, davransana be adam!
Gören seni sanacak; arı duru bir nadan!

Adamlığın formülü, kitap ve de sünnette;
Sakın girme bidate, her işinde sünnet de!

Yani kula kul değil; sırf Allah’a kul ol sen!
İnsanoğlu bu tarzla, olur ancak bil hasen!

Çukurlarda yaşayan, olmaz asla medeni;
Bunun için son dini, yaşamalı bir deni!

İttika’nın eseri, zahir ise üstünde;
Sen o zaman kendine; bazılardan üstün de!

Takvadadır üstünlük, değil boyda cemalde!
Arzun ise o makam? Kalamazsın şu halde!

Lakin uymaz edebe; faziletle iftihar!
Çünkü böyle bir tavır; mü’min için intihar!

İstiyorsan illa da; kendin için bir takdir?
O takdiri halk değil, yapsın sana mukaddir!

Abdullah Toroslu
24.02.2013-İzmir