Küllerinden Doğan Şehir Şiiri - Kara Çoc ...

Küllerinden doğar bir şehir, sessiz ve vakur,
Her sokağında bir dua, her taşında bir huzur.
Bir çocuk bakar göğe, gözlerinde “sabır” durur,
Ve gökler şahittir: Zulüm geçer, iman kalır, gurur.

Bir annenin elleriyle başlar dirilişin sesi,
Her ninnisi ezan olur, her gözyaşı bir nefestir.
Bir yıkımın içinden filizlenir rahmetin eli,
Ve her “amin” yankılanır semanın ötesidir.

Bir çocuğun elinde taş, bir ümmetin niyazıdır,
O taş düşer toprağa, göklerden cevaz alır.
Her atışıyla zulmün duvarı biraz daha yıkılır,
Ve sessiz bir şehirde “Allah” yankısı kalır.

Ey Filistin! Senin toprağın rahmetle yoğrulur,
Her zerresi şehit kanı, her nefesi nur olur.
Kudüs senin kalbindir, ümmet senin yolundur,
Ve tarih yazar: Sabır, zaferin en onurlu kuludur.

Bir sabah gelecek, karanlıktan aydınlık da,
Çocuklar koşacak ezan yankılanan sokaklarda.
O gün güller açacak her yıkık duvarında,
Ve dünya susacak, Gazze konuşacak tekrar “Bismillah”la.