Küllerin İçinden Şiiri - Hatem Çetinkaya

Küllerin içinden çekip aldım seni,
yanık bir masalın en güzel yalanı gibi.
Bir çiçeğin inadına açtın içimde,
hem bahar oldun hem de sonbahar.

Aklıma düşüyorsun usulca,
eskimiş bir şarkının en kırık nakaratı gibi.
Bazen bir kahve telvesinde,
bazen de çocukluğumun sokağında buluyorum seni.

Kül olsam da buradayım hâlâ,
diz çökmeyen dağlar kadar inatçı,
ve annemin eski dantel örtüsü kadar hüzünlü.

Didem Madak’ın dediği gibi:
“Yalnızlık, bir çocuğun elinde yarım kalmış bir resimdir.”
Sen de öyle kaldın işte,
yarım bir resim, yarım bir nefes,
ve yarım kalmış bir cümle gibi.