Küllerimden sana Şiiri - Osman Öğütlü

“Küllerimden Sana”

Hani bazen düşünüyorum,
Ne çok yalan söylemişsin gözlerinle…
Sevgi diye dokunduğun eller,
Meğer ihanetin gölgesini taşırmış.
Ben safça inanmışım sana,
Sen ise çoktan hazırlamışsın gidişini.

Yüreğimden söktüm adını,
Ama izleri hâlâ kanıyor.
Ne yapsam, nereye kaçsam,
Bir yerlerde çıkıyor karşıma gölgen.
Bıktım artık,
Hangi sokakta yürürsem yürüyeyim,
Beni senden hatırlatan taşlardan,
Bıktım artık,
Her şarkının içinde gizlenmiş sesinden.

Sen gittin ya,
Arkanda bırakmadın ne bir veda,
Ne de bir umut kırıntısı.
Yalnızca enkaz bıraktın bana,
Ben o enkazdan kalktım,
Ama ellerim hep tozlu,
Kalbim hep yaralı kaldı.

Sana beddua etmeyeceğim,
Ama unutma,
Her gecen, benim gecem kadar karanlık olsun.
Her nefesin, benim acım kadar ağır olsun.
Ve her gülüşünde,
Benden çaldığın mutluluk çınlasın kulağında.

Hani bazen diyorum,
Geri dönsen ne fayda?
Ben seni çoktan gömdüm içimde.
Sevginin mezar taşına yazdım ismini,
Ve her sabah gözyaşlarımla suladım toprağını.
Ama artık yeter!
Artık ağlamıyorum ardında.

Sen benim en büyük yanlışımdın,
Ve ben o yanlışı sile sile öğrendim,
Artık aynı ateşe elimi sokmam.
Artık aynı gözlere inanmam.
Artık aynı sözlere kanmam.

Öfkemle büyüyorum şimdi,
Küllerimden doğuyorum yeniden.
Senin bıraktığın boşluğu,
Kendi yalnızlığım dolduruyor artık.
Bir gün yolun düşerse buraya,
Beni değil,
Yalnızca yaktığın o eski şehri bulacaksın.

Ve bil ki,
Senin için asla geri dönmeyecek,
Bir daha aynı yolda yürümeyecek,
Bir daha aynı kalpte yaşamayacak,
Bir ben var artık karşında!

Ozzy07 - Siyah_Kalem