Külle Günah Şiiri - Deniz Güneş Kıyas

kederine gölgesi düşmüş beyaz ışığın
düşler kul köle olmuş sevdaya
çiçek mor bir alev gözlerin ferinde
kollarda derman sarmalanmış
bul beni sinende küllenen ocakta
kor halinde tut tutabilirsen küllenmiş duygularımı
gün batımı kızıllığını seyranına savur
ufukta harmanla nefretinden tüten dumanla

nefretin kanımda keskin bıçak darbeleri
kandırıkçı iştahları kör düğüm
bedbaht sanrılarda gömüşler hasrete
yaratacak bir yağmura bir şebnem çiçekte
yürekte ferman yalanlanmış
uzatma sevdanın sonsuz uçurumunu belleğinde
bırak özgür kalıp kanat çırpsın göklere vazgeçiş
yeni tercihlerle renklensin rüyaların umutları

yudumlanan körpe gençliği eskiyen
kırılmış gün vakit öğlen
kırılan vakitlerde bilinmez sebat
gidene bakan gelişe hasret bir günah
pembe uçlarda zevkin dorukları dokunuşlara tutkun
biçimlenişi iniltileri titreyen dudaklarda girintiler
kudretinde salınır sarhoş bir coşku yansıyan sedefli suda
yaman bir gücün altında ezilen beyaz bulutlu bakışla

deniz güneş