Kul Yaman Şiiri - Veysel Şimşek

Kaldık bizler azgın nesil gününe,
Edenin yaptığı kalır yanına,
Böyle geldik bu dünyanın sonuna,
Durmak bilmez bir acayip kul yaman.

Beni satar oldu en yakın dostum,
Dostun tarafından yandı bu postun,
İki ayaklı yılanlardan kan kustum,
Yakaınlarım bir acayip el yaman.

Nankr bilir bilmez söyler bak ulan,
Acı olur acı dilden dökülen,
İncir gurur ben olurum yıkılan,
Susmak bilmez bir acayip dil yaman.

Sevda aşk uğruna nice canlar adandı,
Geldi vakit bağ bahçeler budandı,
Viran kaldı bağa baykuş dadandı,
Suskun bülbül bir acayip gül yaman.

Yalancı olur yalancının çırağı,
Ömür boyu boşa çeker küreği,
Bilse nankör ölümdür son durağı,
Yoksa vicdan bir acayip kul yaman.

Veysel döner dünya döner gün döner,
Bıkmış yalancı nankörden hep kınar,
Kendi gibi herkeside dost sanar,
Aklım almaz bir acayip kul yaman.