Sen mi beni yaktın, yoksa
Ben mi sende küle döndüm?
Alev alev bir yangındı gözlerin,
İçimdeki korları harlayan.
Ellerin dokunduğunda zaman durdu,
Savrulduğum rüzgâr senin nefesindi.
Bir kıvılcım yetti, ben oldum duman,
Sen mi ateştin, yoksa ben mi kül?
Geceler boyu sönmeyen köz gibi,
İçimde yankılanan sessiz çığlık…
Yandıkça seni hissettim derin,
Küllerim bile senin adını fısıldıyor.
Ateş mi bendim, yoksa sen mi?
Hangimiz yangın, hangimiz duman?
Kim kimin içinde kayboldu böyle,
Kim kimin içinde yok olup savrulan?
Kayıt Tarihi : 5.3.2025 15:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!