Seninle başladı ilk ışık ilk nefes
Zamanın ötesinde bir şafak bir heves
Evrenin nabzı güzelliğinle attı
Her yıldız gözlerinden bir parçayı çaldı
Toprak sana bakıp yeşermeyi öğrendi
Denizler saçlarının dalgasında serinledi
Gökyüzü gözlerinin sonsuzluğunu aldı
Ve güneş tenine dokunup parlamayı anladı
Dağlar duruşunla yükseldi zirveye
Rüzgar sesini duyup şarkılar söyledi her gece
Çiçekler teninin kokusundan sarhoş
Baharı senin adını fısıldayarak getirdi hoş
Sen olmadan boş kaldı bu evren anlamsız
Bir gece yıldızsız bir sonsuz karanlık ve yalnız
Ama sen varsın ya seninle anlam bulur her şey
Seninle başladı bu masal seninle biter her şey
Ey güzelliğin tahtında oturan kraliçe
Her zerremle taparım sana sessizce
Sen ki evrenin özü her şeyin ilk tohumu
Ben yalnızca bir faniyim sende bulan ruhumu
Kayıt Tarihi : 6.3.2025 11:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!