Yüreğime batan gül,
Hazan ekiminde soldu.
Diken diken dolan gözlerim,
Dal dal bir sevda uğruna kurudu.
Ötme bahçemde bülbül,
Dikenin yakar, içimde durur.
Şu Ankara’nın taşı,
Bir de yaşı, güneşle kavurur.
Eser bir rüzgâr sonra,
Gönül dağım dağlanır.
Düşer yaprak gülistana,
Bir yağmur tanesiyle ağlaşır.
Kan revan kalbim,
Küle döner aşkınla.
Bir daha çiçek açmaz,
Vuslatı boğazıma dizer toprakla.
Kayıt Tarihi : 14.2.2025 15:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"Sevdanın en derin hali, kalbin kırıldığı anda başlar; ama en güçlü hali, kırıklarıyla yeniden sevme gücüdür."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!