Kuklalar, kuklacılar… Şiiri - Mehmet Halil

Kukla dediği mukavvadan olur
Ham maddesi insan tarafından yoğrulur
Kafaları alçıdandır, alçı tiryakidir
Hangi renk istenirse o içirilir.
İşte kukla dediğiniz böyledir
Çocuklar bilgi değil, ilgi ister baba ilgilenir
Çocuklar seçici, kuklalar geçicidir
Babalar iktidardır, çocukları sevindirir.
Çocuklar kuklalardan vazgeçebilir mi?
Çocuklar kuklaları sever
Sevdiği işi yapanlar üreticidir
Başarılı olsunlar diye, okullarda kukla dersi verilir
Hasat zamanı seçilmiş bazı günler
Meyvelerini topluyoruz başarıların
Kuklalık da babadan oğula geçer
Kukla olur, kukla ister, kuralı bu muhafazakarlığın.
Rolü biten kukla çöpe atılır
Ya da tarihin müzelerinde sıralanır
Bu iş en üsteki kuklacıya düşer
Bu nedenle yağcılık pahalıdır.
Yağcılık ekilen yerde yağcılık biter
Onun için hayranız yağcılara
Bu hayranlığı sulh ceza hakimi gibi
Çeviriyoruz oylara…
Bunun için kuklacıların başlarında
Taç gibi durur bir tabela
Bizi ayakta tutan aranızdaki kindir
Hakimlik kayıtsız şartsız milletindir!
Kuklalar, kuklacılar, hakimler
Kaynaşmış bir bütündürler.