Kuklalar Şiiri - Yusuf Ay 3

Önümden geçip durur başsız başsız adamlar
Olup biten her şeyi hayretle izliyorum
Çürümeye yüz tutmuş boya yüklü madamlar
Bir maskeli baloda maskesiz geziyorum

Öyle bir zaman ki bu kuklalar konuşuyor
Kuklaların kulu olmuş kuklayı üretenler
Bir zaman ki insanlar çok erdemsiz yaşıyor
Kasaptaki et gibi pazarlanıyor tenler

Fikir denen bu çile benim başımda cefa
Kendimi yalnızlıkta gurbette buluyorum
Nasıl laf anlatayım beyinsiz bir adama
Manzaramda konuşan kuklalar görüyorum

Umut yitik bir hayal, yarın uzak bir sıla
Bendeki ben ölüyor bu tabloyu gördükçe
Tarihe kara leke resmeden bu vasıla
Yeni bir ben doğurur mu bendeki ben öldükçe ?

Yusuf Ay