Küçük ölüm, büyük ölüm Şiiri - Selda Erş ...

Şiirimin döl yatağı kuruyacak
Çiçek vermeyecek yeryüzüne
Yüreğimin kibirli tanrıları def edecek sevgilileri birer birer
Ve layık görmeyecek hiçbir cânı tenime
Aç ,susuz kalacak dudaklarım
Ateşli öpüşmelerden, kavurucu sevişmelerden yoksun kalacak
Çırılçıplak öleceğim, çırılçıplak
Cevabını alamadığım sorular beynimde
Alamadığım kadar manasız
Dönüş yoluna uğurlanırken
merakımı kaybettim yıllar önce nereye varacağımın
Dimağımın yettiği, kalbimin aldığı kadar var olduğum gerçeğinin
Boğazımda bıraktığı hafif kekremsi tadı da def edeceğim
Tüm korkularımdan, endişelerimden
Azad olacağımın sevinci ile
Ve acıya yabancı olmak
Ah ne güzel !! Kör , sağır ve dilsiz olmak
Ne güzel!
Bir halta yaramayan gayelerimden
Etimin, kemiğimin, düşüncemin sömürülmesinden de azat edip kendimi
Koşacağım ölüme
Kim demiş ölüm acı
Ölümün elleri, yaşamın ellerinden daha temiz
Yaşamın acı, bir o kadar aldatıcı kutsal kitabı
Bekle! Senin de ölümün yakın
Ölüm; boşalmak, hafiflemek,
Koskoca hayatı sırtından indirmek
Kuş kadar, tüy kadar hafiflemektir.
Uykularımız ne de değerlidir işte bu yüzden
Ah benim kadar küçük ölüm!
Ne çok kaçardım sana
Yaşamla, arama mesafe koyduğum,
Arkasına sığındığım,
Koru beni hayattan diye
Ne çok uyutmuştun sen de beni
Kandırmıştın ben tanrıyım diye
Laf tanrılara gelmişken
Bir zamanlar ödünç istemiştim tanrım o koca ellerini de vermemiştin bana
Bu yüzden yaşamın kulağından çekip getircem huzuruna
Banane deyip omuz silkeceğim karşında
Yaşam kadar suçlu değildim nasılsa
Bir damladan koskoca umutlar beslemekte nedir tanrım
biçtiğin ömrü düşününce
Sorarım sana
Cennetinde pek gözüm yok Tanrım
Hiç olmazsa bir çay bir simit ısmarla da
İki lafın belini kıralım
Hem soracak sorularım var sana
Neyse ki bitti
Yolun ne başı ne de sonu
Kısacık bir rüya
Küçük ölüm, büyük ölüm
Her ne isen işte
hoş çakal…