Küçük Mutluluklar Şiiri - Halil Kumcu

Öyle büyük şeylerde gözüm olmadı hiç,
Küçük mutluluklar yetti bana.
Belki bir yağmur sonrası toprak kokusu,
Seyretmeye dalıp kaybolduğum hayaller.
Bir çocuğun sebepsizce gülümseyişi,
Denizin kıyıya fısıldadığı sırlar.
Diz dize susmanın derin huzuru,
İçimizi ısıtan o sıcacık çay...

Sonra, eski bir sokakta yankılanan ayak sesleri,
Bir defterin kenarına karalanmış düşler.
Melodisini unutmayan bir ezgi gibi,
İçimizde büyüyen o dingin sevinç,
Gökyüzüne savrulan dilekler misali,
Ömrümüzden damlayan naif anlar.
Ve rüzgârın taşıdığı unutulmaz hatıralar,
Geceyle konuşan yıldızlı mısralar.
Bir sahil kasabasında saklanan zaman,
Sade bir sevginin yürekten armağanı.
Ne geçmişe dargın, ne yarına mahkûm,
Şimdiye tutunan özgür bir ruh…

Sonra usulca kapanan bir kitap gibi,
Tam kararında bir veda ile solan gün.
Ne eksik, ne fazla, olduğu gibi,
Aşkın saf haline dokunmuşken.
Kalbimden vuran bir söz:
Her şey bunun içinde;
Hayatın özeti bir nefes kadar.

27 Mart 2025 / Perşembe / Ankara