Küçük İskender Şiirleri - Şair Küçük İsk ...

Canımı yakıyor ağacın gölgesi,
çıkarıp suya atıyorum en eski hücremi ve
acımın eseri teni.

Ağaç, çok gülüyor gecenin çıplak ayaklarına,
sarhoşuz hepimiz tavşan dudaklardan ruhlarımıza kadar

kayalık, kaygan bir zemin üzerine teslim edilmiş zoraki
kutuların tozlu dillerinde herbir ağızdan lanetlenen
mağaraların mihraklarındaki çıplak, abdal adamların
kinayelerini sevmez insana muhtaç gökcisimciklerinde
mahşeri azgın bir karı gibi koynuna almış tabiatların
kılıksız çelişkilerinde apansız beliren ruhsatsız endişe;

Tozlar yazar
kirli bir gömlek yakası
gibi duran suratsız yalnızlığımızı

İrkilir, kuşkulu gözlerle
sevişen suyılanıyla atkestanesine bakarız;

bir tür sana yatkın canlı
gibi ilerledim adım adım
buzdolabındaki son tene

alkolün gerdiği ipteki cambaz
düşerken su ile yaralanır ve

ters yönden geliyor elinde palaska ve deri pantolonun
altında iphis'ten üzülme bir istridye ah
nohut tuvallerdeki az filiz yukardaki
pırlanta patlatan bahçeyi dipteki ölü ser
aya sürükler - kalçalar garajda trompet ça
lacak) adam gelip dokunup nefesini alıp g

Pet Shop Boys'a...

Yüzüm antik bir kabartma gibi kaleye gitti
ısıtılmış böceklerle birleşme anında,
prensip olarak yalnız bir aşkla.

Kuru dudaklarla yaklaştı ince bir ruh halinin yayıldığı
- Kaybolduk, dedi, yere yıkıldı kadifevazogözler-
ne kadar da uslu sırtında taşıdığı yaralı karanfil

Uzatıp döktüm iksiri kusur dudaklarına
dayayıp dinledim kalbinin üstünde kulağımı

Blleksiz bir tanrıdan korkuyorum yavrum
onun için
sana elveda deyişim

İçime saklanmana gerek yok!
ne kadar kaçarsan kaç evrenden

Harfler veriyorum gecemin vitrinine
isimsiz kalacak
bu kere, hançerlenmiş körebe

Ulaştığım muazzam zerre titrek bakıyor
üşüyor, daha çook üşüyecek

-I-

morali bozuk ünlemde gizlidir
ilk atlası (kiralık ölüm)
serüvenin; alkol majesteyken.