Kronik bir Grip Şiiri - Murat Ecevit

duvarları boyuyorum göz ardı renklerle
göz altlarım morumsu kırmızı şeritlerle
yolda yürüyorum dümdüz, temiz hayaller kuruyorum
sonra bulunduğum yeri düşünüp bi' ben vazgeçiyorum

merhamet. çoğunda olmayan bi şeydi
empatiyle aranız, biraz sanki limoni
ekmekle beraber zeytin yerken boğul ama
internette sürekli, gülen surat, emoji

her şey düzelirmiş tıpkı dedikleri gibi
öyle sanmaya devam et, bilin bakalım ben kimim
zamanın tekrardan, başa sarması garip
en başından sarmış bizi kronik bi grip

Ben bu muyum?

sigaram, küllüğe olan aşkını itiraf etti
şimdilik ortam güzel sakin ve huzurlu
çocukluğumda biraz uslu birazcık da muzurdum
şu an ise benliğim, tamamıyla kusurlu

kafam hep dolu son zamanlarda niye acaba
yanlış rüzgarlara kapılmadan kaçmak bu sela
uzaklaşmak harbi zordur geride kalanlardan
bi hayli kesindi zaten böyle olacağım bi ukala

tüm bu pembe yalanlarımın hepsi bi hallice
bi'kez daha doğacağımı bilsem neler yapardım
ya da yapardık, her şeyimi ve her yerimi yakardım
belki o zaman nihai şarabımızı yudumlardık

ne dersin bu teklifime? tek içmeyeceğimi bile bile
aldım 180 derece dönüş uslu çocuktan
tüm doğum günlerim benim için bi' hüsrandır
nerede kalmıştık hani senin için bi' kutsaldım?

Yalandı tabi.

hayatımı izliyorum küçükcük bi TV
kutsalımdır, beni bütün tutan tek bi çivi
bi amacım vardı sokağa çıkarken ama ve lâkin
ruhumun çivisi çıkıyo artık yazarken

hangi yokuş kolay olur sigara içen bi adam için?
napabilirim eğer ölmekteyse içim?
tek düşmanım kendim, ondan sonra sizsiniz
siz de yoksunuz aslında hepiniz, altı bilinç

yaşamaktan korkmuyorsam ölmekten neden korkayım?
bazen oralara uğruyorum arada sadece zordayım
seni sakın geride tutmalarına izin verme
bi' kez geldiğin dünyacığa da sinirlenme

ben kendimi çok mu iyi tanıyorum sanıyosun?
sürekli değişen bi insan olmak aşırı yorucu
sen kendini çok mu özel sanıyosun, ha?
korkarım ki yanlış düşünüyosun, dostum.