Kristal Suskunluğum Şiiri - Serpil Çavuş ...

Serpil Çavuşoğlu
135

ŞİİR


11

TAKİPÇİ

Kristal Suskunluğum

Sevgili...

Niyetim seni anlatmak değil...
Zaten seni anlatacak kelime bulmakta zorlanırım.
Çünkü bütün kelimelerim hep senden sonra geliyor.
Sen gittiğinde, dilimde geciken cümleler
kuytulara saklanmış haliyle boynu bükük bekliyor.

Sesini duymadığım gün
içimdeki tüm kaleler çöktü, aynalar buğulandı.
Durmadan kendimi çarpıp yaraladığım
duvarlar bile oturup yaralarıma ağladı.

Ah bir bilsen...
Yokluğun, kömür lekesi gibi etrafa yayılıyor.
Ne bir dua, ne haykırış,
hiç bir şey yokluğunun lekesini çıkartamıyor.

Nice zamandır sana uzun uzun
mektup yazmak istedim ama yazamadım.
Çünkü ne zaman ’Sevgili’ diye yazmaya başlasam,
gözyaşımın düştüğü kağıtlar kabardı,
satırlar hasretten çatladı.

Kabul ediyorum,
adın yüreğimdeki en büyük yeri kapladı.
Adının her harfi beni kadere diz çöktürdü.

Günlerden bir gün ansızın içime biri çöreklendi.
Kırılmıştı sesi, susmuştu annesi,
yitmişti evi, onu sen sandım.
Tam kimsesizliğine sarılacaktim ki,
sen değilmişsin.
Meğer dönüp dolaşıp
yine kendime denk gelmişim.
Oysa bir umuttu işte...
Bir saniyeliğine sana denk gelseydim,
o an ömür bitseydi
inan ki gam yemezdim.

Bazen seni; bir denizin kıyısında,
bir gül kabuğunda
ya da bir rüyadan düşerken buluyorum.
Sanki oradaymışsın ama saklanmışsın gibi
eksikliğinle savaşıyorum.
Uyanınca yeniden sensiz, kimsesiz,
umutsuz kalıyorum.

Şimdi, kristal bir bardak suskunlukla
gecenin ortasında öylece oturuyorum.
Eğer yaşamak buysa
adını anmadan, yüzünü görmeden;
dışıma suskun, içime geveze halimle
seni severek yaşamaya devam ediyorum.

Meğer zaman dediğin şey
ne çabuk yorulan bir yalanmış.
Eskiden "seni beklerken büyürüm" derdim,
oysa büyümüyor, eksiliyorum.

Düğmeleri eksik, dikişi sökük ama
hâlâ sen kokan eski bir elbise gibi
içimden söküldükçe sökülüyorum.

Kim bilir?
Belki de ancak yokluğunla bu aşkı taşıyabiliyorum.
Belki de bu yüzden yokluğundaki varlığını
daha derin yaşıyorum.

Ama bil ki; mecali kalmamış şu yüreğim
sırf içinde sen varsın diye bu hayata direniyor.

Ve kristal suskunluğum son zerresiyle
dünyama senin ışığını yaymaya devam ediyor.

8 Ağustos 2025

Serpil Çavuşoğlu
Kayıt Tarihi : 14.10.2025 15:53:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!