Köylü anne Şiiri - İbrahim Özdemir 2

KÖYLÜ ANNE

Sırtında yük taşıyıp çalışan,
Sıcacık ellerine nasırlar baglayan,
Gecesi gündüzüne karışan,
Hürmete amede köylü anne

Yüzüne bak vardır nur,
meleği arama ta kendisi odur,
Ekmeği yavandır ama çok mutludur,
Efendi efendisi köylü anne

Terler döküyor taşlı ırgat tarlasında,
Bebelerini doğurur bahçede bağda,
en derin sevgilerimi verir yavrularına bağrında
O bir başka kadındır köylü anne

Giyer hep yamalı fıstan yelek,
gecelerinde tahta döşemelik yatak,
Yorgun gözler hep uykusuz gözler öbek öbek
çileden çileye koşturur köylü anne

Anlatamadığı dertler içinde dopdolu,
hep kendi yapar kimseye sormaz soru,
Her şeye sabrı bilir,böyle biter bu işin sonu,
İşte herşeye sabrın bilir,böyle biter bu işin sonu,
İşte onunda bu hayatı köylü anne

Hep sıcacıktır mevsimleri hep kıştır,
Payına düşen vefasızlıklı düştür,
Gözüne görülen daima maskeli gülüştür,
Hayat celbinde hep acıda köylü anne

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR