Köylü Şiiri - Kadir Ünlü

Şiir.#KadirÜNLÜ.13/2/20
#KÖYLÜ
Yarardı pullukla,
Havalandırırdı toprağı,
Sevinirdi,kurtlar kuşlar böcekler,bahar göçebesi leylekler.
Kallavi öğünüydü,çıkınında ki süzme yoğurt
ve kuru soğan.
Keyifle tellerdi tütününü,yaslanıp bir dala.
Yerken atları arpasını,torbasından,
Milletin efendisi köylü.

Okşardı nasırlı çatlak elleriyle,
Elma yanaklı evlatlarının başını,
Gece de kınalı karısını,
Gezinirken alevin şavkı,
Harlanırdı yün yatak,sobanın üstünde bakraç.
Yorulurdu,taş gibi uyurdu
Tertemiz gecede,ötüşürken kavak yelleri
Milletin efendisi köylü.

Basardı hasadı ambara,
Evlendirirdi kasıla kasıla,bastırırdı bahşişi davula,
Düğün yapardı askerden gelmiş oğluna.
Doldururdu pekmezi turşuyu,küplere,
Salçası bahçeden,bulguru tarladan,
Yoğurdu ahırdan,
Yumurtası kümesten gelirdi,
Zıpkın gibiydi,
Milletin efendisi köylü.

Sızlatıyor şimdi yüreğimi,
Siyonizmin zehirli gübresiyle,
Kısırlaşmış toprakları,yumurtasını ve ekmeğini şehirden satın alan,
Güçlendikçe traktörü,hasadı azalan,
Anadolu’nun suskun emekçileri,
Milletin efendisi köylülerin, bezgin bakışları.
Nasıl sızlamasın, nasıl yanmasın yüreğim,
Bende bir köy çocuğuydum.
Epeydir kayboldum,canavar şehirlerde...