Köylü Şiiri - Kemal Berk

Anlamadım şu milleti bir türlü
Bilemedim şu ülkemde yerimi
Kararını verse, bilsem türümü
Kimse bilmez, köylünün değerini
Deme “Köylü milletin efendisi “

Korktu, kaçtı, durmaz köyde, çekti dert
Utandı duyduğu sözden, çekti zillet
Şehirde çekti, bilsen çok eziyet
Ne köyde, ne şehirde oldu millet
Deme “Köylü milletin efendisi”

Yıllar geçer kandırırlar köylüyü
Para etmez, alın teri ürünü
Her seçimde, seviyorlar külünü
Yalan bilir, büyüklerin sözünü
Deme “Köylü milletin efendisi”

Dağlar taşlar onun olsa ne yazar
Ekilemez, para yetmez, boş yatar
Sözü kıymet bulmaz, gelen laf atar
Yüzler gülmez, suratlar turşu satar
Deme “Köylü milletin efendisi”

Gecesi yok, gündüzü yok köyünde
Uyuyamaz huzurluca evinde de
Kışın çamur, yazın tozdan eğrekte
Köylü gelmez kendine de bir kere
Deme “Köylü milletin efendisi”

Şu kapılar, açılmaz ki şu yüze
Gülen yüzler, bir kez gülse şu yüze
Dert anlatacak, hasret kadı bir yüze
Kemal’ ermiş bekler güzel bir yüze
Deme “Köylü milletin efendisi

Kemal BERK
Fen ve Teknoloji Öğretmeni
Sunguroğlu İO.Müdür yrd
Çorum Sungurlu