18---köyde İnsanlığın Özü Kalmamış

Verimler azalmış bomboş anbarlar
Hiç kimse kimseye destek olmamış
Dayanışmaz yardımlaşmaz insanlar
Köy de insanlığın özü kalmamış

Herkes birbirini candan severdi 1
Büyükler buyurur küçük dinlerdi
Büyük sözü küçük için emirdi
Büyüklerin geçer sözü kalmamış

Akıl etmiyorlar fidan dikmeyi
Bırakmışlar bahçeleri ekmeyi
Paylaşırlar iken yarım ekmeği
Dünyaya tok bakan gözü kalmamış

Ot bürümüş tarlaları doluyor
Ekmemişler bahçeler boş kalıyor
Yiyeceğini şehirden alıp geliyor
Lahana ıspanak pazı kalmamış

Emeğin tadını tadan bulunmaz
Parayla iş yaptır adam bulunmaz
Sürüler satılmış çoban bulunmaz
Koyunu yok olmuş kuzu kalmamış

Genç nesiller gurbet ile çıkmışlar
Gidenin ardında hep su dökmüşler
Dokuma tezgahlarını sökmüşler
Kumaşı keteni bezi kalmamış

Kız veren olmamış köyde fakire
Köyde hayat yoktur denmiş bir kere
Evlenenler gitmiş büyük şehir’e
Birde genç erkeği kızı kalmamış

Gurbetçi arıyor kızları köyün
Yolunu kesiyor her gelen beyin
Açıkça söylüyor al beni deyin
İşvesi cilvesi nazı kalmamış

Genç aşıklar uzaklardan bakmıyor
Utanma yok kimseleri takmıyor
Artık gelin at sırtında çıkmıyor
Davulu zurnası sazı kalmamış

Dışarıda çalışan para gönderir
Köydeki yan gelip kıçın devirir
Kendince bin türlü dümen çevirir
Acıma tutkusu sızı kalmamış

Baltalar paslanmış dağa çıkılmaz
Ağaçlar kesilip odun yapılmaz
Gaz yakılır olmuş odun yakılmaz
Bacanın dumanı közü kalmamış

yoksulluktur bu gidişin sonucu
Ramazanda tutsa bile orucu
Kimse ödemiyor aldığı borcu
Arlanan utanan yüzü kalmamış

Yaşlılar gelene bakıyor saf, saf
Kimlerdensin diye sorup yapar kaf
Kuş gribi varmış edilmiş ithaf
Ördeği tavuğu kaz'ı kalmamış

Uğramıyor göle yeşilbaş ördek
Şimdi avcılığın adıdır sürek
Omuzda aslı pompalı tüfek
Tavşana salınan tazı kalmamış