Köy rüyaları Şiiri - İlyas Kaplan

geceler sığındığı zaman o efsunlu köyümüze
ağaçlarından fışkırır bize benzeyen çehreler
fısıldanır yaşamın tılsımı bütün yapraklara birden
çocukluğumuza üflenir masmavi ümitlerimiz

istikbalin ufukları bereketler doğurur
çiçekli tarlaları o bir kadar masum
bir o kadar diri aşılmaz görünen tepeler
pürüzsüz adeta ormanın örtüsü
iki cennet arası rüyalar görür gibi
her an tadarız cennet nimetlerini

iç içe patikalar hep yollar bizim
boz bulanık görüntüler
ne kadar kirlenirlerse kirlensin
bir kez daha ufukta altın sarısı bir dolunay
o büyülü ziyasıyla ışık sunar köyümüze

aşk ölçüsünde severiz toprağı
bazen yaz günlerinin hararetiyle bütünleşir
bazen şebnemler gibi bahar çiçekleri açarız
diriliş kasvetini delerek uhreviliğin
bazen feza iklimleri alıp getirir
bir sürü sürpriz hayatımıza
gönüllerimizde gökler ötesinin sefasını yaşatır

en nadide manzarası ilkbaharında
tasavvurumuza dünya kadar kapı aralanır
adeta bir büyü bizi çok sıkıldığımız zeminden
doyumsuz bir aşkın yolculuğuna çıkarır
nameleriyle ufkumuza yeni renkler katarak
bir balonla bir zirveden diğer bir zirveye uçarak
geçiyor sanırız kendimizi yeni bir dirilişe

redfer