Köy Çocukları Şiiri - Yorumlar

TEBRİK EDİYORUM NEFİSTİ TAM PUAN

Bir laf vardır,bilirsiniz: 'Çıktığı kabuğu beğenmemiş,'diye...Hangimizin kökeninde köylülük yoktur ki? Biz değilsek bile ya anamızdan, ya da babamız tarafından mutlaka köye dayanır kökenimiz. Kentsoylu olanlarımızın ezici bir çoğunluğu kadir kıymet bilir aslında. Gerekli olan saygıyı da gösterir, köye, köylüye. Asıl çıktığı kabuğu beğenmeyenlerden çıkar aşağılamalar ve küçümsemeler. Bu sekter tavrın temelinde, kendisini kurtaramadığı o aşağılık kompleksi yatar elebette. Bu güzel ve etkleyici şiiriniz vasıtasıyla verdiğiniz ders anlayana yeter bence.Tebrik ediyorum.Selâm ve sevgiyle.

çok kurnazdır köylüler, ineğe verilen değer çocuğa hanıma verilmez. bir çoğu mal zenginidir... hükümetlerden çok memnundurlar... çocuğunu kalem almayan bazı velilerim buğün şirket sahibiler... olan çocuklara oluyor... şiir güzeldi, tebrikler!

işte gerçekleri olduğu gibi anlatan harika bir şiir çok iyi bilirim o durumda olanları çooookkk

tebrikler üstad

BİLİRİM ONLARI....
BEĞENEREK OKUDUM

YENİ İSKARPİNLER

Ortaokul yoktu köyünde,
Ayrılacaktı çaresiz istemese de.
Umutlarını katık edip ekmeğine
Korkularını gömüyordu geçmişe
Okullar açılacaktı eylülde
Bir ev tutulup okuyacaktı şehirde,
Adam olacak diye…

Kunduracı Naim biraz pahalıcıydı
Ama malları dayanıklıydı.
Çocuğun ablası memur olmuştu o yıl
İlk maaşıyla ona iskarpinlerini almıştı,
Eski lastik ayakkabılar kunduracıda kalmıştı.

Cumartesi okullar yarım gün,
Öğrencilere sanki dernek, düğün.
Eve dönüyordu çocuk kilometrelerce yoldan,
Otobüs, dolmuş çalışmazdı köylere o zaman.
Sert bir sağanak başladı aniden,
Başını kaldırıp baktı gökyüzüne ;
“Duracak mısın mübarek?”der gibisinden,
Öyle bir niyet çıkmadı rahmetten.

Çocuk çıkardı iskarpinlerini,
Çoraplarını da pek tabi,
Çantasına sakladı kıymetli eşya gibi.
Sıvayıp pantolonun paçalarını,
Yürüdü yağmur altında yarım saat daha
Çamurlar ayak bileklerinden yukarıda.
Gönlü razı olmadı yeni iskarpinlerini ıslatmaya.
Ne olurdu sanki birkaç gün yağmur yağmasa,
Yeni iskarpinler de hemen ıslanmasa…

Naime Özeren
01 / Ocak / 2007

İşte bir köy çocuğu portresi de bebden size, değerli şiir dostum. Hiç yabancı değil çizdiğiniz tablo bana...Şiirdeki çocuk ise kardeşimdi benim...Kutlarım bu sade, duru ve akıcı dizelerin sahibini...Sevgiyle kalın...Naime ÖZEREN

TEBRİKLER...BİR KARDEŞ ŞİİR GÖNDERİYORUM.SELAM VE SAYGILAR
KÖY ÇOCUĞU
bakışları yağız ve içten
duyguları saflıktan da öte
ayakkabıları lastikten
yırtılmış yıpranmış
tozlu yollarda hayalleriyle gide gide….
büyütüyor kendisiyle birlikte
yarışlar kazanacak bir tay gibi
sessiz ve sedasız hayallerini
betonarme yığınlarının arasında
binbir şekle giren uzaktan kumandalı oyuncaklarla değil
şeker pancarından gövdeli
patatesten tekerlekli arabasıyla…
hatta birde boş konserve kutusu ayarlayıp
arabasının arkasına romörk yaptın mı
değme keyfine
ne köşkler yapar taşıdığı yüklerle
ne saraylar kurar
dere kenarında döktüğü
saman ve çamur karışımı kerpiçlerle
ne sevdalara yelken açar
ırmağın koynuna emanet ettiği
kağıttan yaptığı minik gemilerle
okyanuslar aşar
küçük dünyasının enginlerinde
…………………………………..
ne bilgisayarı tanır
ne şatafatlı oyunları bilir
ne de sanal alemde sanallaşan
debdebede yoksullaşan
hırçın çocuklar gibi dünyasını klavyesine sığdırır
onun dünyası
şeker pancarından arabası
ter kokulu yırtık lastiklerinin içindeki
firar etmiş ayak parmaklarını kucaklayan
yırtık çorapları
bakışlarını süsleyen kan kırmızı yanakları
bacağında naylon karışımlı
iki beden büyük çamurlu pantolonu
ayazlarda törpülenmiş tombul elleri
tarak yüzüne hasret dağınık saçları
sırtında çile çekmiş eski gocuğu
ve birde küçük dünyasına sığdıramadığı
büyük hayalleri
Allah’a emanet olsun
işte o bir köy çocuğu.
Metin HANLIOGLU