Köstebek Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

KÖSTEBEK

Hele bakın şu köstünün haline,
Mermileri kemer yapmış beline,
Çadır kurmuş büyük sahra çölüne,
Elde silah oturuyor köstebek,
Malı yalnız götürüyor köstebek.

Rahatlıkla yer altına sızıyor,
Bir saatte elli tünel kazıyor,
Bitkilerin köklerini eziyor,
Yuvasına getiriyor köstebek,
Malı yalnız götürüyor köstebek.

Sabahın köründe bitirir işi,
Beş parmağı hazır, kırkdört'de dişi,
Buldu mu da affetmiyor, beleşi,
Nasibini yetiriyor köstebek,
Malı yalnız götürüyor köstebek.

Seyreyledim keyfi gayet yerinde,
Öğle sıcağında uyur serinde,
Fırsatı buldu mu her seferinde,
Ortalığı batırıyor köstebek,
Malı yalnız götürüyor köstebek.

Kökünden kurutur dalı, budağı,
Sömürdükçe, kalınlaşır dudağı,
Görme yuvasını vali konağı,
Yavrusunu yatırıyor köstebek,
Malı yalnız götürüyor köstebek.

Unvanı kaplamış yedi kuşağı,
Yanından ayrılmaz, oğul uşağı,
Müçtehit'im kırpa kırpa başağı,
Ekinleri bitiriyor köstebek ,
Malı yalnız götürüyor köstebek

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi