Koşma (.ola) Şiiri - Hakan Pomakoğlu

Sevda pınarına daha kanmadan
Eyvahey, düşene bu çapkın yola...
Akıl ekmeğini sırra banmadan
Eyvahey, bakara üç kuruş pula...

İnsan ki kainat, aşk hem muhabbet...
Ya nedir bu ahval bu hâb-ı gaflet?!...
Hani nerde saffet, nerede iffet?!...
Görmezler m'ola ki pislik kol kola...

Tam açtım ağzımı, yumdum gözümü
Dedim ki buz kese gayrı közümü;
Yine tuttum kendim bildim özümü;
Üzüm yemek varken bağcı da n'ola?!...

Seke seke sektim yirmibir sene...
Aynalar yüzüme kor yedirse ne;
Sıkıysa güzelim od'a girsene;
Aşk dediğin öyle dumansız m'ola?!...

Bağrımda çakılı bir kara hadenk;
Biz ki sevdik bir "oh" çeksek "âh"a denk...
Sevap niyetiyle de günaha denk,
Sapa sapa saptık vah sağa sola...

Kul Edibim gayrı canımdan bezdim...
Çekip de başımı dünyalar gezdim...
Hep aynı kördüğüm kendimden sezdim;
Koskoca kainat, kul olmuş kula?!...

Samsun, 1996