Körler Artıyor Memlekette

Yatıyorum, gözlerim kapalı
Kollarım açık, çarmıha gerilmiş gibi
Ayaklarım tombul, paslanmış bir çivi
Yaşıtlarımsa geziyor, candaşları kollarında
Dudakları eşli, gözleri mürit
Ben ise izliyorum, her bir bakış soyuyor onları
Gözlerim, dudaklarım, o bin parça yanaklarım…
İğrenç sıfatım karşısında kalakalıyorlar, hareketsiz
Korkutuyorum insanları, kör ediyorum o güzel gözlerini
Kendime dönüyorum bir umut, bir ateş arayışında
Ve görüyorum o yaratığı, insandan beri
Fark ediyorum sonra, ben, kendimi
Ve devam ediyorum izlemeye,
körler artıyor memlekette…