Acıtmıyor artık yalnızlığın şevki yüreğimi,
Yazık ki, doymuyor nefrete damarlarım
Kanımda dolaşıyor gecenin acımasız talihi
Yorgun bedenim bunalıyor isabetsizce
Utanç kuyusunun derinliklerine sürüklüyor köklerim ruhumu
Yalancı korkular, azımsamalar soğutuyor ezik bünyemi
Tek umudum, bugünün sonunda halâ tek parça kalabilmek oluyor.
Ya da paramparça bırkmayı tercih ediyorum
Farkında olmadan aç ve susuz bedenimi...
(2005)
Nazan MemişKayıt Tarihi : 19.1.2009 16:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!