01.01.0953 / Kahramanmaraş
Sedirin üstüne sinmiş yalnızlıklar
Bir ev
Aklımda
Memeleri yorgun kadınlar.
Kocaman çiçekleri gibi mezarlığın
Gönülsüz açmış.
Acı kireç yüzleri
Aklımda kalmış.
Üvey Tanrıların kızları
Aklığı solgun sevgisi.
Ardında her birinin
Koca bir hayat ölüsü.
Yaşamaya soyunuk anları,
Sade rüyasında giyinmiş.
Bir annesi olamayan belki hiç
Geceleyin üstünü örtmüş
Titreyen yaprak sapsarı,
Taşlar nasılsa sessiz.
Öyle azalmış azalmış ki yüzü,
Yatağında kimsesiz.
Acı kireç badanalı
Bir ev, köhneyip yıkılsa da
Yıkılamıyor yine
Hatıranda.
Mustafa Demircioğlu 2
Kayıt Tarihi : 1.11.2017 13:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.