Odamdayım,
camın önünde.
İzliyorum karanlığı korkuyla.
Korkuyorum ve üşüyorum da!
Düşünüyorum buğulansa diye odamın camı
görünmez korkutan gecenin karanlığı.
Kurtulunca karanlığından gecenin,
giyinirim beyazlarımı
ve seni düşünürüm
beyazlı sarılı papatyalar arasında.
Biliyorum mevsim kış!
ay kasım, gün on yedisi
sesin net kulaklarımda
yüreğimde ise derin bir aşk endişesi...
(17 Kasım 2001)
Hasan SakmanKayıt Tarihi : 25.6.2004 15:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)