Doğarkende yalnızdık bu hayatta ölürkende.. Boşuna insanoğlu demiyorlar bize!
Sonuçta ya yalnızız ya da pişmanız.
Peki mutlu olmayı becermeyi hiç bilmeyiz? insanız ya öğretmen ya öğrenciyiz!
Mutlu muyuz bence değiliz
Gözyaşlarım akıp giderken bilgisizliğin yurduna
Hiçbir umudum yoktu öğretmenim bu hayatın yolunda
bilgilerinizle benliğimi Sardığınız ilk anda
Anladım cehaletin pençeleri dokunmazdı bana
Anladım ki bilgisizlik uğramazdı yurduma
Korkuyordum öğretmenim bilgisizliğim le yüzleşmekten
Seni anlatabilecek bir söz bulsaydım anlatırdım,
Acının tarifi yok ki sevgili,
Hiç bir dil anlatmaya yetmez ki,
Ben sözcüklerden utanırım sen kendinden,
Güzel olduğundan mıdır bilmem,
Keşke bu kadar güzel olmasan
Hiç bir zaman süslü vitrinlere gözümü dikmedim,
etiketleri pahalıydı. 7
Aslında çok param vardı,
o kadar çoktu ki;
biteceğine inandım
bu kıyafetler benim değildi
şarkılarda yalnızdım ben
bir gece uyandığımda ansızın şiirlerde yalnızdım
boynu bükük kimsesizler gibi
sesim çıktığında değil sustuğumda yalnızdım öyle çaresizce
seninleyken yalnızdım bir yabancı gibi..
çünkü sensizken umutlarım vardı geleceğine dair
hep şikayet edip durduk
aşkı meşki arıyormuşuz,
sonra kendi elimizle koymuş gibi bulduk,
aşık olduk, sevdik,bağlandık,
sonra bir gurur yüzünden,,,
belki de 'onun ' yüzünden;
En güzel komşu kızlarının gözlerindedir yaprakların yeşili,
Güneş bugün yeni esvaplarını giymiş duruyor
Belli ki tabiatı o da kucaklıyor.
Sonbahara bürünen ağacın kolları üzüntüyle yapraklarını soyuyor
Belli ki ayrılı o da biliyor
Toprağı avuçlayan bir el ve minicik parmaklar
Açıp okuyabileceğim bi kitabım yok belki,
Birbir kaybettim yazılanı,
Yeniden yazmak isterdim çocukluğu,
Büyükler masumiyeti kaybetmeden önce,
Kirlendi, kirledik, kirletildi bedenlerimiz,
Oysa aşk güzeldi gözlerde,
Bir dedeyle torun...
yıllar geçer
Sevgi biter mi bitmez uzaklar
Sevmeyi bilmeyene bahanedir
çünkü Sevgi öğretilmez öğrenilir...
Çünkü hayat bir dededir
Emsalsiz bir gülüş kaplıyor çehremi
hiç bilmediğim nidan hala kulaklarımda hiç duymadığım kokun ilk günki gibi burnumda
Ürkek utangaç bir edayla saklıyorum seni içimde
yanımda olamasan bile anne
insanoğlu bir kere düşmeyegörsün tahammüllümün kalmadığı gecelerde sensizliğin gölünde açılan dingin bir gülsün
gözyaşlarım en güzel rüyalarımda akmıyor artık her gece rüyalarımın ziyaretçisi sensin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!