Binlerce resim var bu hayatta,
Her biri ışıl ışıl parlıyor,
Kimi benim içimde, kimi de bir çerçevede,
Belli diyorlar bana senin çerçeven belli,
Bilmiyorum hangi resmi koyuyorlar içine,
Gözlerimi mi, gözyaşlarımı mı bilemiyorum.
O"
Bazen öyle söylemelisin ki sevdiğini, kelimeler susmalı. Kulakların sağır kalmalı, o duymalı seni sadece o...Bu öyle bir sevgili olmalı ki bir gece ansızın uyandığında uykuların olmalı, gözyaşlarının nedeni değil. Senin neden ağladığını bilen olmalı...İşte bu sevgili bir dua kadar yakın... Yüreğindeki sesi değil, senin sessizliğini duyan O...
Çaresizsin, çaresizim... Bütün noktalar üstüme yürüyor "dur! 'diye, ünlemler şaşırıyor bu halime, Rabbım beni sev diye.İnsanım aldandım. kandım, küçük bir su damlasıyken okyanuslara daldım. Ben küçüktüm büyük sandım...
O...
O gördü beni o...Herkes uykudayken...Hiç bir zamir şikayetçi değil yerinden, benliğim çaresizliğim şikayetçi sözlerimden, sözlerinden... Şikayete hakkım yok benim, beni O na dua edin.duyar mı duyar beni de,seni de,
Onu da...
İnsanlar dakikaları beklermiş yıllardır,
Akrep yeİlkovanı kıskanırmış,
Çünkü saatler sevgileri çalarmış.
Zaman bir salıncak kurarmış,
Kalbimin ta orta yerine...
Kim bilir hangi umutlarımı hayallerimi taşıyorsun sen büyük kanatlarınla,
Babamdan duydum senin adını uçak diyorlarmış sana
Sen ey kanatları gökyüzüne konan sevgili uçak,
Götürdüğün gibi umutlarımı,
Geri getirmesini de bil Olur mu baba mı?
Bende seni zevkle seyredeyim
Merhaba ey kalp!
Benden sana zarar gelmez.
Gözyaşlarımı içiyorsan eğer,
Korkma kimse sana zarar vermez.
Delileri kapatmaya gerek yok,
İnsanlar tanıdım hemde bir çok insan
Kimi zaman renkli dünyalarını paylaştılar benimle
Kimi zamanda tanıyamadığımı anladım vurdukları darbelerle
Bende. bir insandım işte...
Hiç bir zaman sahiplenmedim moru, turuncuyu, pembeyi, yeşili
Hep çok sevdim siyah beyaz ve gri renkleri,
Belki de bir alış,kanlık olmuştun benim için,
Alışmıştım vazgeçemedim,
Su içmeyi ne zaman bırakırsa insan,
İşte o zaman unutacak seni kalbim....
Başka isimlere karışır adın,
Hiçbir şey değişmedi sen gittin gideli,
Ne gün yer değiştirdi ne gece aldı yerini
Bir tek fark oldu güneşim iki taneydi
Bir tanesi yanımda
Biri de hiç değildi
Bulutlar misafir olur gökyüzüne
On çok geç…
Dokuz erken,
Sen dokuz buçukta gel….
Ne geç kal ne erken.
Sevmeye vakit varken…
Gel ki ey sevgili,
“Bahar mevsiminin gelmesiyle yeşilliklere bürünmüştün. Sen 3 Nisan 1937’de adım atarak yürümüştün. Bense dalında eriği, kirazı, yeşilliği görmüştüm. Adım adım ilerliyordun bir il olma yolunda sen Karabük’üm.
Yeşilliklerle çevrili bir dünya olmuştun benim için, senin Sokaklarında yürümeyi öğrenmiştim. Ne büyük mutluluktu benim için. Her tarafın baharla şenlenirdi coşku dolu bir şehirdin sen Karabük’üm.
Demir Çelik fabrikalarının temelinin atılmasıyla birlikte Sanayinin can damarı olmaya güçlü bir aday olmuştun sende insanları çekiyordun. Yavaş yavaş kendine 13 haneyle başladığın bir il olma serüvenine kavuşmuştun sonunda 1995 senesinde.
Şimdi gözlerimi kapatıyorum. Kendimi 2023 yılına ışınlıyorum. Dünyanın üzerinden Karabük’ün Semalarına bakıyorum. Mutluyum. Yaşamak istediğim güzel ilim Karabük’ü görüyorum.
Doğalgaz ve ısı yalıtım sistemlerinin Karabük’e gelmesiyle birlikte tertemiz havasını içime çekiyorum. Baktığım her yeri yemyeşil görüyorum. Güneşin elleriyle ısıttığı bir günde susuyorum. Karabük’ün dağlarından kopup gelen kaynak suyundan bir yudum içiyorum. Ben ne hava kirliliğine ne de su kirliliğine yeniliyorum. Ne de çevre kirliliği ile mücadele ediyorum. Çünkü baktığım her yeri tertemiz görüyorum.
Sonra alıp götürüyor beni Karabük’ün sokakları. Şehir planıyla, hastaneleriyle okullarıyla, evleriyle gözlerimi dolduruyor. Karabük üniversitesi Türkiye’nin bir incisi olarak karşılıyor beni. Karabük 2023 yılında eğitimin ve kültürün başkenti haline geliyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!