Korkarım Karanlıktan Şiiri - Güven Tekin

İçimi yakan,sigara dumanı değildi.
Senin yokluğundu.
Gözlerimi yaşartan,toz değildi.
Senin yokluğundu,bir tanem.

Senin yoluna adadım, kendimi,görmedin.
Leyla ile mecnunmu, olmak lazım?
Senin sevgin,neden yakar beni?
Geceleri kör kuyularda.

Gökyüzü mavi değil,hep siyah.
Sadece sevmek yetmezmiş,öğrendim.
Kader yazımızı,acımı yazdı?
Yoksa bizmi,acı yaşadık?

Yüreğim dayanmıyor,artık.
Çok acıyor, senin yolunda her gün.
Dermanı sensin,ilacı sensin.
Sen ise başkasının,dermanısın.

Söylesene sevdiğim,benim sonum ölümmü?
Derdimin,dermanı kalmadı.
Ölüm kokuyor,sokağım.
Eskiden, güller içinde olan evim soldu.

Şimdi, bu kalabalık neden?
Bu feryatlar neden,sevgilim?
Yüreğim dayanmadımı,yokluğuna?
Helallik istiyorlar,benim adıma.

Dört kollu,bu son model araba benimmi?
Sevmenin sonu ölmekmiydi?
Tepeden bakıp,gözyaşlarını dökme mezarıma.
Yar burası çok soğuk,üşüyorum.

Sadece yüreğim üşümüyor,hala ateşler içinde.
Bu üzerimdeki,tahtalar neyin nesi?
Üzerime atılan toprak,
Gözyaşları ile ıslanmış.

Bilirsin korkarım karanlıktan.
Bırakma yarim beni burda,tek başıma!
Dünyada sevmedin biliyorum.
Korkarım, ben bu toprağın altında,gitme yanımda kal.

Mezarıma gelirsen,arada güller dik olurmu?
Kan kırmızısı olsun.
Bilirsin,en çok gülleri severim,çiçeklerden.
Unutma sende,bir çiçektin benim için.

Solma benim gibi,solma
Unutmadan.,
Ben seni hala,çok seviyorum..