Koray Feyiz Şiirleri - Şair Koray Feyiz

pası kiri şehrin,kum saati,kocayan ömrüm
mevsimler,o mevsimler,içimde kar,im
ey boş ırmaklar,ey çıplaklığım benim,şiirim!
o kış geceleri,o masalsı,yabanıl gülüm
üşüdüm tepeden tırnağa,yok riyam,yalanım
bir çırayım şimdi,narıma yandım.

sarkmış camların buğusuna yüzün
yarım kalmış bir aşkın şarkısı olan
gömleğimde kaçak bir rüzgar
ve çekiç seslerinde keder.
sarkmış camların buğusuna yüzün
otobüs duraklarına akşam telaşın

sevgili Akif KURTULUŞ'a

gitmek ve kalmak arasında
beklemenin kozasını ören sıkıntı
kalbimi bir elmas gibi oyarak
ölümün hecesine uyan ölçü.

gözlerim,
görmekten öylesine
kanıksar ki duvarları,
bir şey görmez olmuş
artık kör.

bu sonsuz denizde,
dalga olarak çarptığım her kumsaldan
bir kum tanesi olarak
geri dönmek istedim hep
istedim ki
ben de bir dalgacık oluşturayım

bu kırık ayna değildir
benim yaşamım,
bu,içinde beni
paramparça gördüğün.

ben geri planda

Ben ölüme sizden uzak değilim
Hepimiz ona yakınız çünkü
Ama benim yüreğim
Kurtarılmış sıra dışı.

Böyle düşünmez her insanda yürek,

Ay mamak’da kalbimin içinden parıldıyor
Penceremi okşuyor yakamozları sokağın
Herkes bilir bu sokakları dar ya da geniş
Düz ya da yokuş belki iki yanı ağaçlıdır
Yürüyen iki sevgiliysek burası hoş deriz
Daima gün ışıldar mamakda yazın bile kar

savrulur yüreğimden nilüferleri günün
sevincin göğsünde oynaşır anılarla
dökülür gölgesi sesime karayemişlerin
memelerinden martılar kanatlanır.

sevdası büyüktür koynumdaki ölümün

üzülme diyorum kuşlar bir gün dönecek
bir gün umutla rüzgarı alıp terkilerine
dönecek kuşlar,sen de bana döneceksin.
bakacaksın pencerende bir ay çöreği
geceden birikmiş avuçlarında kokusu
özlediğin çiçeklerin,sen de bana döneceksin.