Kör Ressam Şiiri - İlyas Payas

Ben bir delikanlıyım Beyoğlu'nda,
Bıyıklarım, taze fidan filiz filiz.
Kaşlarım gergin bir yay, dolu dizgin .
Bakışlarım pek yaman. Sessiz fırtına...

Naramla şehri inletecek yaştayım.
Gönlümde deli rüzgar, bir akılsız baştayım
Gündüzleri dünyada, geceleri başka dünyalarda savaştayım
Bitmek bilmez bir zorlu yarıştayım...

Gömleğimin üst düğmesi üç sıra açıktır,
Sinemdeki derdimden,
Gönlüm hep yanıktır
Caglasada gençlik şelalesi,
Suyu hep bulaniktir.
Ve insan bu ahvale,
Her saat, her saniye tanıktır...

Bazen Üsküdar'da
Kız kulesini süzmekteyim.
Bir nazlı dilber gibi nasılsa süzülür,
Mas mavi çarsafıyla
Yine kıskandırırıyor,
Gonca gül gibi kızları, endamıyla.
Bense çığlık çığlığa bağırıyorum,
Bogazda serin sulara...

Üsküdarlı Çakır Ahmet değilim,
Naram külhan beyliğinden değil yani, derdimin derininden.
Birşeyler anlatmaya çalışıyor kalbim,
Sanki çıkacak yerinden.

Gönül bu susmadı, susamadı,
Bir türlü yerinde duramadı.
Gülhane parkında bir ceviz ağacı olamadı.
Sanki kor ateşler dört bir yanınmı sardı.

Çığlıklar atıyorum kalabalıklar ortasında,
Kimsecikler duymuyor, sağır olmuş herkes.
Ölümle geldi sükut, Haydarpaşa garında.
Sukûtüma kulak kesilmiş herkes...

İşte böyle efendim,
Başlar taş olmuş.taşlar sa baş,
Taşlaşmış başlarla.başladı bu savaş.
Gözlerim kurudu artık, gönlümse yaş.
Kör bir ressamın cizdiğidir bu telaş...

©ilyaspayas