Kör Olamaz Ki Şiiri - Veysel Şimşek

Ya gayet akıllı ya da dengesi bozuk,
Nedir ki bu halin üzgünüm yazık,
Birazcık gözünü açsana ezik,
İnsan bu kadar da kör olamaz ki.

Benim bildiğim insan yerli yerinde,
Binbir nusubeti olmaz şerrinde,
Bizim kırk ayaklar kalmış derinde,
İnsan bu kadar da kör olamaz ki.

Körlük bazen gözden bazen de özden,
Özden körlük olan belli olur sözden,
Sıradan bir insan farkı yok bizden,
İnsan bu kadar da kör olamaz ki.

Kalpten hased,hesat gavurdan öte,
Öyle insanlar var ki gerek yok ite,
İnsanlığa gayret etmez gelmez zahmete,
İnsan bu kadar da kör olamaz ki.

Gerçek bir insanda dostluk ganidir,
Dostluklar kalıcı dünya fanidir,
Bilse cani ölüm hesap günüdür,
İnsan bu kadar da kör olamaz ki.

Veysel der ki; Ben herkesi denedim,
İyiliğin kanadına tünedim,
Adam olmaz lanetleri kınadım,
İnsan bu kadar da kör olamaz ki.