Hayatımda kör kuyuları,durmadan kazan.
Yorgun arzularımın hepsi,sapsız bir kürek.
Acıların sillesinden,eğildikçe hep yorulan.
Anladım ki ağlayan korkuların hepsi ürkek.
Gönül sabahında eserken,sevgiyle yorulan.
Yelin,yaprağını döktüğü dal gibidir bu yürek.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta