Kör kuyuya taş atıyorum, ses gelmiyor.
Yangınımı söndürecek su, o kuyuda halbuki.
Anlamıyorum, anlamak istemiyorum.
Kuyunun duvarları gibi taştan yüreği.
Sabır, sabır, ya sabır diyorum.
Kırılsa da kalbim, susuyorum.
Bir umut bekliyorum,
Betondan suratı gülmek için kasılır belki...
Gözyaşlarımdan yosun bağlamış yüzümle,
Anlar diye bekliyorum, ama anlamaz ki...
Kayıt Tarihi : 23.5.2011 01:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!