Kör Kalpli Şiiri - İrem Aslan

Benden içeri bakabilseydin
Benden içeri hele bir bak
Dilim sözlerim efendisidir,
Ne kirlidir ne de ak pak…

Kalp gözünle hislerimi ,görebilseydin
Gördüğünle yüzleşmekten sen hep kaç
Cesaret ilim işi değildir,maneviyatına bak
Çok bildimlik çok yanıltır ,aman dikkat!

Senden içeri bakabilseydin
Senden içeri hele bir bak
Dışın çiçek bahçesi ,için kuru toprak
Ne suyun alevlenir ne ateşin söner ,bu ne hak ?

Aynada gördüğün nedir ?tersi egon çırılçıplak
Yansıyan senin kalbin ,sendeki sensin en ufak
Senden başkayım, anla artık senden uzak
Bir kurşunla bir söz ölüme eşit ,ne bu tuzak?

Gittim anla, bittin anla ,biz yok bu alemde
Şiirlerim dahi senden utanır,işin yok hanemde
7 cihan bir olsa ,bir sen kalsan oksijen diye
Nefesimi tutar ,yine de çare aramam kör kalbinde…

Nefret değil bir vazgeçiş bu,başlangıç dileme
Sil baştan ahirete göçte dahi yok,dünyada niye
Bir defa kırsaydın kalbi,yosun tutmazdı unutmaktan
Yaptıklarınla,umutsuzluğumun mimarlığı da sende!

Yalandan kucaklama toprağı ölü ziyaretlerinde
Bir parça merhamet gösterilerinde,hep piyes ziyade
Çocuk belki inanır uydurduğun kimliğin ,kişiliğine de
Kan kusup ağlasan da inanmam, beyaz vaatlerine

Hoşçakal bile derdim hoşça hatırlanabilene
Hoş bir hatıran yok ki yeryüzünde,gönül hanemde
Sokaktaki kediden uçan kuştan dahi ders alsan nafile
Hepsi Allah’ı zikreder,senin bir kelamın yok Mevla dye

Sus o zaman sus da otur yut da sus herşeyi
Gözlerim sahte göre göre kör olmayı dilememeli
Uzaklaştır gölgeni dahi istemem önümde
Sabah akşam yalvar sen Affet Allah’ım diye

Ben affetmem günümü geceye çevirişini
Beni yakınıma değl ele güne rezil edişini
Başarısızlık tablosunu her an içime konduruşun
Hasret kal ,ben yükseldikçe çekiştirdiğin eteğime…