Kör Gözler Şiiri - Hayrullah Cırık

Zifiri bir karanlıktı,
İnsanların gözleri yoktu.
Görmüyorlardı önlerini,
Kör köstebekler gibi.

Ay çıkmadı,güneş doğmadı.
Kim ses ettiyse oraya,
Kolundan tuttuysa kim,
Oraya giiti insanlar.

Ayakları üzerlerinde
Duramadı bir daha.
Karından bacaklılar gibi,
Yaşayıp gittiler.

Ses etmedi kimse,
Kimse sitem etmedi,
Bu gidişe.

Bir yolcu beklemekteler,
Aydınlık bir yerden gelecek,
Işık tutacak kör gözlere.

Oysa ateşi çalmanın bile,
Bir bedeli var bu tarihte.
İşte bunu bilemedi bizim körler,
Kolay elde edilemez ki; ışık dolu günler.

Sen nerede bıraktıysan,
İşte oarada gidip/gelmeler.
Kısır bir döngünün çıkmaz sokaklarında
Hep bir yerlere vurmaktalar.

H.Cırık