1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Saat gecenin dördü,
Parktayım.
Yeşillikler arasında,
Yeşil ışık altında.
Az önce terk etti köpek yavrusu beni.
Gülümseyen kara gözleriyle,
Bir şeyler göstermek istedi
saatin kadranında değiştirmez yönümüzü,
bu boynu bükük duruşun...
gitgide birbirine dönüştürürken ömrümüzü.
derler ki;
uzayan kirpiklerinin altında saklarmış dünyasını,
Devamını Oku
bu boynu bükük duruşun...
gitgide birbirine dönüştürürken ömrümüzü.
derler ki;
uzayan kirpiklerinin altında saklarmış dünyasını,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta