1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Saat gecenin dördü,
Parktayım.
Yeşillikler arasında,
Yeşil ışık altında.
Az önce terk etti köpek yavrusu beni.
Gülümseyen kara gözleriyle,
Bir şeyler göstermek istedi
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta