Komşum Şiiri - Abdullah Takım

Atalar diyorsa da evi boş ver, komşu bul,
Şimdi demode oldu, başka bir kriter bul.

Bir bayramdan,diğerine görebilsem de yüzünü,
Yine de çok severim,tutarım her sözünü.

Sevginin en güzeli, plotonik olandır,
Bir araya gelirsek,bitmesi ihtimaldir.

Göremesem de seni,sen kendine iyi bak,
Sağlığına dikkat et,kötü şeyleri bırak.

Bir kere görebilsem,hasretin beni yakar,
Önemi yok yine de,nasılsa E-Posta var.

Bana sorarlar seni, ben onlara ne deyim,
En son nerde görüştük, söyle de bildireyim.

Bilsen nasıl özledim, hayalin tüter gözümde,
Görüşmesek de olur, yeter ki dur sözünde.

Üç soru soracaklar, anne, baba ve senden,
Onlar gözden çıkardı, sen çıkarma gözünden.

O kadar yakınsın ki, emsalsiz kalacaktın,
Öz evladımdan sonra, mirasçım sen olacaktın.

Öldüğüm gün sana, verirler başsağlığı,
Sen yinede söyle, ”çok aranır” varlığı.

Görmediysen faydamı, hiç olmadı zararım,
Dosta, düşmana karşı, seni yine ararım.

Göz yaşım akmasa da, hep içime atarım.
Her ayrılık böyleyse,keyfime keyif çatarım.

Geleneksel ne varsa, hepsini rafa kaldır,
En güzel yaşam şekli, tek başına olandır.

Birlikten kuvvet doğar, derlerse de atalar,
Şimdi en moda kavram,homoeconomics var.