Hayaller Koptu Benden Şiiri - Abdullah T ...

sabırsız olurdum, kavuşmak için hayallerime.
kapısına kilit vururdum odamın,
sırlarımla birlikte.
korkuya kapılırdı annem,
açmazdım kapısını,odamın ve sırlarımın.
beni yalnız bıraksın annem.
beni düşününce..

ben hiç bilmezdim onu,
aniden çıkıverdi.
yalnız yaşardım hayatı,
aniden geliverdi.
yalnızlığı seviyormuş benim gibi,
yalnız birini ararmış,dünyada.
her şeye boş vermişken,birden çıktı karşıma,
tam hatırlamıyorum nasıl tanıttı kendini.
adı hayal olunca..

bazen geleceğe yolculuk yapardık,
bazen geçmişe,hayallerle.
birlikte köprü kurardık,arzdan arşa aralık,
gökkuşağı renginde.
mucize dediklerin,rutin gelirdi bize.
bilinen kanunların tersine.
yokuşa da akardım,inişe de.
o benimle olunca...

uçardım damdan dama,
düşerdim yükseklerden.
bırakırdım kendimi,
en yüksek tepelerden.
kucak açardı bana,
tam da yere inerken,
kayaya çarpsam bile,beni okşar sanırdım.
ellerinden tutunca...

sanırdım hep benimle,
öyle değilmiş meğer.
terk edip gitti beni,
her an yaparmış meğer.
ömrümün bir deminde,
haber bile vermeden,
ayrılacakmış benden.
ihtiyacım olunca..

başka bir dönemine giriyordum hayatın,
ben ilk kez tadıyorum,siz de sonradan tadın.
bana söylerken bunu,benden de öncekiler,
gülüp geçerdim onlara,tuhaf gelirdi bana.
onlara anlatması,anlaması zor bana.
iş başa düşmeyince...

hayaller bitiyormuş ömür bitmeden önce.
hayalleri ölürmüş,bir insanın en önce.
tehlikenin çanları, yolun sonuna yakın,
ben anlayamamışım, talihime bir bakın.
kabullenmek zor olsa da,
çaresi yok ki bunun..
ilk kapısı olurmuş ayrılığın,
yeni anlayabildim,
akıl başa gelince...