Komşu Şiiri - Sevinç Kavuk

Şeytan, melek, insan hür birer varlıklardır, doğada canlı ve cansız varlıklar gibi. Güzelliğin büyük sanatçısı yüce Allah insana kulum dedi, insana secde etmeyi meleğe emretti. Öyle bir aşk ki insan Allah için, çünkü akıl da verdi. Sevgisiz bir iş işler diye kıyamadı, ‘Kulum sen deneme sevgisiz düşünmeyi bile’ diyerek şeytanın o örnek olduğunu gösterdi. Toprakta uygarlık tohumu yeşerecek diye bedenimiz, şeytanı da, meleği de insan bedenine eşit yarattı. Toprağa şer tohumu ekilmesin diyeydi. Türkün doğuşudur düşünmek! Düşünme ibadetini yüreğime sevgi çiçeği donatan ruhum öğretti! Göktürk-Oğuztürk-Atatürk bu yüceliğe yükselmeyi seven ecdadımdı! Allah kitaplar indirdi, peygamberleri elçi gönderdi, yüceliği güçlendirsinler diyeydi. Şeytan resmini birkaç ressam çeşitli hallerde çizdi. O, şeytanın ruh resmiydi. Ruhumuzun vatanı Allah katı, bedenimizin vatanıdır toprağımız. Allah, hangi öğretiyi bizden esirgedi? Ne mutlu Türküm diyene! İşte bu sevgi Türkün Türk’ten başka dostu yoktur! İşte bu emeği Bir Türk dünyaya bedeldir! İşte bu aşk eşsizliği Hür milli ruhluyuz, Allah bir ve tek Hür sevgiyi umutluyuz, insan bir ve tek (Hür sevgide mutluyuz, insan bir ve tek) Çeşitlerde hür doğasıyla dünya bir ve tek Disiplinli bir terbiyedir sevgi, her tek ‘birlik’ bütünleşecek!