Koltuk Şiiri - İhsan Gürbüz

Öyle bir nesne ki onun yoluna,
Kardeş kardeşine düşman kesilir.
İnsan dayanınca onun koluna,
Onsuz senelere pişman kesilir...

Bir kere oturan artık kalkamaz.
Tutkal ile yapışmış gibi sanki...
Burnu düşse yere eğilip alamaz,
Biri kapar diye korkar, inan ki...

Onun için ne taklalar atılır,
Yalan, riya, hepsi mübah sayılır...
Gerekirse onur, gurur satılır,
Yeminler bozulur, sözden cayılır...

Başı ayak yapar, ayağı da baş,
Gel de hadi bu denklemi çözebil...
Çoğalır onunla eş, dost, arkadaş,
Ona sahip isen herşey bol, sebil,,,

O dört bacaklı bir cansız canavar,
Karşısında yerlere kadar eğil...
Oturmak için bekle, sıra var,
Adı 'koltuk', soyadı belli değil...

(SİTEM - Alanya 2006)