Koltuk Şiiri - Ozan Yoksuni

Bizde oturanın kıçı yapışır
Milleti dertlere SALAN koltuğa
En çok dürzülere puşta yakışır
Dışardan icazet ALAN koltuğa

Eğer oturduysa zalim bir kişi
Yalan söylemektir onun tek işi
Gariplere biler her zaman dişi
Mazlumun katili OLAN koltuğa

Etrafında para bulanı çoktur
Terlemeden zengin olanı çoktur
Rüşvet verip rüşvet alanı çoktur
Hırsızın mirası KALAN koltuğa

Kardeşleri bile düşman yaptırır
Nice katillerin elin öptürür
Hakkı unutturur kula taptırır
Fakirin cebinden ÇALAN koltuğa

Vicdanı terk etmek tek şartı imiş
Kim bilir kaç kulun hakkını yemiş
Şeytan bile korkup oturmam demiş
Beş vakit abdestsiz KILAN koltuğa

Bilemedim koltuk nerden bağıştı
Sıkışanlar hep üst üste yığıştı
Oturunca dostlar bile değişti
Garip YOKSUNİ’ye GÜLEN koltuğa