Koltuk Şiiri - Zekeriya Özhan

Sana sevdalanan sana yapışır,
Kimseye bırakmaz yerini koltuk.
Üzerine kim otursa yakışır,
Çekemezler biri birini koltuk.

Gördüğünü cazibenle bağladın
Makamlarda korunmayı sağladın
Kim geldiyse öptün sevdin yağladın
Bu günden düşündün yarını koltuk.

Seni sevenleri şişman edersin
Seni sevmeyeni pişman edersin
Kardeşi kardeşe düşman edersin
Çözemedim senin sırrını koltuk.

Hiç kimseye kininde yok kastında
Seni tanır düşmanında dostunda
Dönüyorsun dört tekerin üstünde
Kimin var seninle sorunu koltuk.

Ancak sana bakmaz yüzde bir kişi
Onunda koltukla yoktur pek işi
Herkes hoş görüyor böyle gidişi
Uzak tut bizlerden şerrini koltuk.

Koltuk senin ile sözümüz bitti
Sen kime gittinde kenara itti
Aşık özhaniyi sevmedin gitti
Ölesin sürünü sürünü koltuk.

Özhani