Kolaysa Gelde Sen Unuttur

Yine efkârın demini buluyor yüreğim,
Yine paramparça ellerim...
Koşamıyorum bu yorgun ayaklarla sevdanın peşinden.
Gözlerimde solgun anılar,
Dilimde ucu yanık şarkılar...
Nereye baksam, senden bir iz, bir anı.
Oysa unutacaktım seni,
Söz vermiştim kendime.
Of, of! Neden bitmiyorsun,
Neden bitiremiyorum seni?

Bak, yine seni yazıyorum.
Hadi, böbürlen, övün kendinle.
Yaktım, yıktım, parçaladım,
Ama unutamadı beni de, hadi!
Saçlarımdan damlayan sular kadar üşütüyor beni yokluğun.
Bazen diyorum, "Unut, o artık yok."
Ama anlatamıyorum...
Ellerim hep duada,
Dillerim suskun.
Gözlerim kapı eşiğine mıhlanmış,
Bir ses, bir nefes, bir soluk bekliyor.
Diyemiyorum ki; gidenler gelmiyor...

Unutmanın var mı bir ilacı, doktor?
Kalbimi söküp alsan olmaz mı?
Ya da beynimi...
Unutamıyorum işte!
Yine hasretin dolandı yürek tellerime,
En duygusal telime bastı tezenen.
Yangın yerine döndü yüreğim,
Döküldü dudaklarımdan acı bir ezgi,
Her notası sen, her sözü sen olan,
Sen kokan şarkılar, şiirler...

Şimdi nereye baksam, hangi köşeye saklansam,
Gölgen peşimde,
Adın yüreğimde saklı kalıyor.
Doktor, unutmanın bir ilacı varsa,
Ben tüm servetimi veririm ona.
Ama kalbimi sökseler ne fayda,
Sen yokken bu dünya zindan bana.
Geceler suskun, yıldızlar küskün,
Bir umut bekliyorum hâlâ, kapı eşiğinde.
Belki bir gün dönersin diye,
Gözlerim yollarında nöbette...

Ama hasretin ateşi hiç sönmüyor,
Küllerinden doğuyor her sabah yeniden varlığın.
Oysa unuttum sanıyordum seni,
Yokluğun varlığından ağır geliyor bedenime.
Hayat diyor boyuna, "Bırak gidenleri."
Ama yürek diyor, "O hâlâ senin kaderin."
Unut demek kolay, ey hayat.
Kolaysa gel de sen unuttur, diyemiyorum...

Yine seni yazıyorum,
Alev alev yanan hasretine inat.
Acım dinmiyor,
Yokluğunun uğultusu susmuyor.
Unutulmuyor,
Unutulmuyor...
29.12.2024 13:37